تکنیک IFA

ایمونوفلورسانس روشی برای جستجوی یک آنتی ژن یا یک آنتی بادی و تعیین موقعیت آن ها در یک برش بافتی یا سلول است . این روش برای جستجوی آنتی بادی ها واتو آنتی بادی ها در برابر عوامل عفونی، آنتی ژن های سلولی و بافتی استفاده می گردد.

روش ایمونوفلورسانس به دو روش انجام می شود:

مستقیم وغیر مستقیم.

هر دو روش مستقیم (Direct immunofluorescense) و غیر مستقیم (Indirect immunofluorescense) برپایه اتصال اختصاصی آنتی ژن – آنتی بادی استوار است. در ایمونوفلورسانس مستقیم تنها از یک آنتی بادی که به مواد فلوروسنت متصل شده است، استفاده می گردد و در روش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم از دو آنتی بادی استفاده می شود که آنتی بادی ثانویه به مواد فلوروسنت اتصال یافته است.

در ایمونو فلورسانس مستقیم که بر روی بافت بیوپسی شده انجام میگردد، حضور کلاس های مختلف آنتی بادی مانند IgG ، IgM و IgA و نیز اجزای کمپلمان (مانند C3،C4) جستجو می گردند ولی در ایمونوفلورسانس غیرمستقیم نمونه سرم بیمار جهت بررسی حضور یا عدم حضور ( و هم چنین تیتراسیون) آنتی بادی ها و اتو آنتی بادی ها استفاده می گردد.

درروش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم، سلولها یا بافت های گوناگون به عنوان آنتی ژن روی سطح اسلایدها پوشاندهشده اند، سرم بیمار روی چاهک های ایجاد شده روی این اسلایدها اضافه شده و بعد از طی انکوباسیون لازم و شستشو، آنتی بادی ضد آنتی بادی انسانی نشاندار با مواد فلورسنت مانند FITC اضافه میشود. در کنار سرم بیمار روی هر اسلاید یک کنترل منفی و یک کنترل مثبت نیز قرار داده می شود. در صورت وجود این آنتی بادی در سرم فرد به آنتی ژن موجود در اسلاید متصل شده و سپس این کمپلکس توسط آنتی بادی ثانویه کنژوگه با ماده فلوروسنت شناسایی شده که با میکروسکوپ فلوروسنت قابل مشاهده می باشد. با بررسی نمونه ها زیر میکروسکوپ فلورسنت و مقایسه الگوی فلورسنتی با الگوی حاصله از کنترل منفی وکنترل مثبت و الگو های موجود در منابع علمی تیتر و الگوی آنتی بادی هایی که بر علیه آنتی ژن تولید شده اند، مشخص می نمایند.