در کبد صفرایی که تشکیل می شود اجزاء زیادی از جمله، کلسترول، فسفولیپیدها، نمک های صفراوی، آب، بیکربنات و بیلی روبین دارد. متابولیسم بیلی روبین با تخریب RBC ها در سیستم رتیکولواندوتلیال (بیشتر در طحال) شروع می شود. هموگلوبین از RBC ها آزاد و به دو قسمت، هم و گلوبین تجزیه می شود. بعد از آن هم به بیلی وردین کاتابولیزه و بیلی وردین به بیلی روبین تبدیل خواهد شد. این آزمایش برای بررسی عملکرد کبد استفاده می شود. جزئی از بررسی بالغین مبتلا به آنمی های همولیتیک و نوزادان مبتلا به یرقان است. یرقان به علت تغییر رنگ بافت های بدن در اثر سطوح خونی بالا و غیر طبیعی بیلی روبین می باشد. این تغییر رنگ به زردی زمانی شناسایی می شود که بیلی روبین توتال سرم به میزان بالاتر از 2/5 mg/dl برسد. سطوح بالای بیلی روبین خون در نوزادان معمولا با نور درمانی بر طرف می گردد و معاجه می شود.
دلایل افزایش
کلستاز ناشی از دارو، سندرم روتور، سنگ های صفراوی، سندرم دابین – جانسون، متاستاز شدید کبد و انسداد مجرای خارج کبدی سبب افزایش میزان بیلی روبین کنژوگه (مستقیم) می شوند، هپاتیت، سیروز، عفونت، اریتروبلاستوز جنینی، آنمی سلول داسی، یرقان همولیتیک، آنمی پرنیشیوز، هایپربیلی روبینمی نوزادی، واکنش ناشی از تزریق خون، بهبود هماتوم شدید و تزریق خون به مقدار زیاد موجب افزایش سطوح بیلی روبین غیر کنژوگه (غیر مستقیم) می گردند و همچنین سندرم روتور، کلستاز ناشی از دارو، سنگ های صفراوی، سندرم دابین – جانسون، انسداد مجاری خارج کبدی و متاستاز شدید به کبد سبب افزایش سطوح بیلی روبین ادرار می شوند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.