غلظت آهن سرم بیانگر Fe3+ متصل به ترانسفرین است و شامل آهن سرم به شکل هموگلوبین آزاد نمی‌شود. به طور طبیعی تنها حدود یک سوم محلهای اتصال آهن توسط Fe3+ اشغال می‌شوند. در نتیجه ترانسفرین سرم ظرفیت ذخیره‌ای قابل‌توجهی برای اتصال آهن دارد که ظرفیت کل اتصال به آهن (TIBC) نامیده می‌شود. حداکثر میزان آهنی که می‌تواند به ترانسفرین اتصال یابد، ظرفیت کلی اتصال به آهن (TIBC) نامیده می‌شود. اشباع ترانسفرین نیز نسبت آهن پلاسما به TIBC می باشد. آهن سرم در کم‌خونی‌های سیدروبلاستیک، هپاتیت، نکروز حاد کبد، هموسیدروز، کم‌خونی‌های همولیتیک (بخصوص تالاسمی)، هموکروماتوز و درمان نامناسب با آهن افزایش پیدا می کند.
دلایل افزایش
بارداری (اواخر)، پلی سایتمی ورا، آنمی فقر آهن و درمان با استروژن می توانند سبب افزایش سطوح TIBC شوند.
دلایل کاهش
سیروز، سوء تغذیه، بیماری های التهابی و هایپوپروتئینمی می توانند سبب کاهش مقادیر TIBC شوند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.