آنتی ژن کارسینوآمبریونیک (CEA) یک گلیکوپروتئین با وزن مولکولی 180 کیلو دالتون است. CEA اولین پروتئین به اصطلاح کارسینوآمبریک است که در سال 1965 توسط گلد و فریمن کشف شد . CEA پرکاربردترین نشانگر برای سرطان دستگاه گوارش است. اگرچه CEA در درجه اول با سرطان های روده بزرگ مرتبط است ، سایر بدخیمی هایی که می توانند باعث افزایش سطح CEA شوند شامل پستان ، ریه ، معده ، لوزالمعده ، تخمدان و سایر اندام ها است. شرایط خوش خیم که به طور قابل توجهی بالاتر از حد طبیعی است ، شامل التهاب دستگاه ریه و دستگاه گوارش (GI) و سرطان خوش خیم کبد است . افراد سیگاری سنگین ، به عنوان یک گروه ، غلظت پایه CEA بالاتر از حد نرمال دارند. در این روش ابتدا کالیبراتور CEA ، نمونه بیمار یا کنترل به یک چاه پوشش داده شده با استرپتاویدین اضافه می شود. آنتی بادی های مونوکلونال و آنزیمی های بیوتینیله دار (که بر علیه اپی توپ های متمایز و متفاوت CEA هدایت می شوند) اضافه می شوند و واکنش دهنده ها مخلوط می شوند. واکنش بین آنتی بادی های مختلف CEA و CEA بومی یک ساندویچ پیچیده را تشکیل می دهد که با استرپتاویدین پوشانده شده به چاه متصل می شود. پس از اتمام دوره انکوباسیون مورد نیاز ، آنزیم متصل به آنتی بادی آنزیم-CEA از طریق آنزیم یا تزریق آنزیم اتصال دهنده آنزیم جدا می شود . فعالیت آنزیم موجود در سطح چاه با واکنش با یک بستر مناسب برای تولید رنگ مقداری تعیین می شود. به کارگیری چندین منبع سرمی از سطح آنتی ژن شناخته شده کارسینوآمبریونیک (CEA) اجازه می دهد تا فعالیت و غلظت منحنی پاسخ دوز ساخته شود. از مقایسه تا منحنی پاسخ دوز ، فعالیت یک نمونه ناشناخته می تواند با غلظت CEA ارتباط داشته باشد
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.