هدف از انجام این آزمایش، غربالگری و پایش اختلالات کبدی، کم خونی همولیتیک و یرقان (زردی) نوزادی است.
بیلی روبین یک رنگدانه نارنجی-زرد است. این ماده در حقیقت یک محصول زائد است که عمدتا با تجزیه طبیعی هِم (heme) تولید می شود. Heme یک جزء از هموگلوبین است که در گلبولهای قرمز وجود دارد. بیلی روبین در نهایت توسط کبد متابولیزه شده تا از بدن خارج گردد. آزمایش بیلی روبین، میزان بیلی روبین موجود در خون را به منظور ارزیابی عملکرد کبد یا کمک به تشخیص کم خونی ناشی از تخریب RBC (کم خونی همولیتیک) اندازه گیری می کند.
گلبولهای قرمز به طور معمول پس از حدود 120 روز در گردش خون تخریب می شوند. با تجزیه شدن و بازیافت مجدد گلبول های قرمز خون (پس از 120 روز) توسط کبد، بیلی روبین تولید می شود.
دو نوع بیلی روبین وجود دارد: بیلی روبین غیر کونژوگه (غیر مستقیم یا Indirect) و بیلی روبین کونژوگه (مستقیم یا Direct)
بیلی روبین غیر کونژوگه زمانی که heme از هموگلوبین آزاد می شود، تشکیل می گردد. سپس این بیلی روبین توسط پروتئین ها به کبد منتقل می شود. در کبد، مولکول های قند به بیلی روبین غیر کونژوگه متصل می شوند (کونژوگه شدن) تا بیلی روبین کونژوگه تشکیل گردد.
سپس بیلی روبین کونژوگه وارد صفرا شده و از کبد به روده کوچک منتقل می شود، جایی که توسط باکتری ها تجزیه می شود و سرانجام در مدفوع حذف می شود. بنابراین، محصولات تجزیه بیلی روبین سبب رنگ قهوه ای مدفوع می شوند. به طور طبیعی، میزان بیلی روبین کونژوگه در خون بسیار پایین است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.