ALP AUDIT LABTEST آلکالن فسفاتاز

آلکالن فسفاتاز از جمله آنزیم هایی است که دارای ایزو آنزیم های مختلف بوده و عمدتاً در پنل کبدی دسته بندی می شود. آلکالن فسفاتاز به دلیل افزایش عملکرد آن در محیط قلیایی (pH=9-10) به این نام خوانده شده و اندازه گیری آن برای تشخیص اختلالات کبد و استخوان ضروری می باشد.

Alkaline Phosphatase (ALP)

آلکالن فسفاتاز (ALP) آنزیمی است که در چندین بافت (کبد، استخوان، روده، جفت) در سراسر بدن یافت می شود. بیشترین غلظت ALP در سلول های استخوان و کبد وجود دارد. افزایش میزان ALP در خون، معمولاً در اثر بیماری کبد یا اختلالات استخوانی ایجاد می شود. هر یک از بافت هایی که دارای آلکالن فسفاتاز می باشند، اَشکال متفاوتی از آن را تولید می کنند که ایزوآنزیم های ALP نامیده می شوند.

• کاربرد بالینى:

به عنوان چکاپ معمولی آزمایشگاهی که اغلب با آزمایشات دیگری مانند:

 (AST-ALT-ALB-TOTAL PROTEIN-BILIRUBIN-GGT) که در واقع پنل کبدی مى باشد، انجام مى شود. علاوه بر این زمانی که علائم اختلال در کبد یا استخوان مشاهده مى شود، انجام تست ALP در اولویت است.

• عوامل مداخله گر:

1. میل کردن غذا میزان این آنزیم را در خون افزایش می دهد، همچنین داروهایی که میزان ALP را افزایش می دهند عبارتند از: آلوپورینول، آنتی بیوتیک ها، آزاتیوپرین، کلشی سین، ایندومتاسین، متیل دوپا، متوترکسات

2. داروهایی که می توانند میزان ALP را کاهش دهند عبارتند از: اگزالات و نیتروفورانتوئین

اگرچه در بیشتر بافت ها ALP وجود دارد ولی بیشترین مقدار آن در کبد، استخوان و اپیتلیوم مجاری صفراوی وجود دارد. این آنزیم به دلیل افزایش عملکرد آن در محیط قلیایی (pH=9-10) آلکالن فسفاتاز نامیده می شود. این آزمایش برای تشخیص اختلالات کبد و استخوان ضروری می باشد. در سیروز و انسداد مجاری صفراوی داخل و خارج کبدی سطوح ALP شدیدا افزایش می یابد. دیگر ناهنجاری های کبدی مانند تومورهای کبدی، هپاتیت و داروهای هپاتوتوکسیک موجب افزایش مقادیر کمتری در ALP می شوند. همچنین مشخص گشته که ALP حساس ترین آزمایش برای متاستاز تومور به کبد می باشد. برای افتراق بین بیماری های کبد و استخوان از ایزوزیم های ALP هم استفاده می شود.

دلایل افزایش

انفارکتوس میوکارد، سارکوئیدوز، ایسکمی یا سکته روده باریک، تومور متاستاتیک به استخوان، شکستگی در حال بهبود، استئومالاسی، هایپرپاراتیروئیدیسم، ریکتز، بیماری پاژه، آرتریت روماتوئید، انسداد مجاری صفراوی داخل یا خارج کبدی، سیروز اولیه و تومور اولیه متاستاتیک کبد موجب افزایش سطح ALP می شوند.

دلایل کاهش

سوء تغذیه، سندرم شیر – قلیا، هایپوفسفاتازی، هایپوفسفاتمی، اسکوروی (کمبود ویتامین C) و آنمی پرنیشیوز باعث کاهش مقدار ALP می شوند.