اسید فسفاتاز در بافت های زیادی از جمله: گلبول های قرمز خون، مغز استخوان ها، پلاکت ها و کبد وجود دارد. بیشترین مقدار این آنزیم، یعنی ایزوآنزیم PAP در غده پروستات وجود دارد. معمولا اما نه همیشه، سطوح بالای این آنزیم در بیمارانی دیده می شود که سرطان پروستات آن ها به خارج از کپسول و سایر قسمت های بدن به خصوص استخوان متاستاز نموده است. درجه افزایش سطح این آنزیم نشان دهنده وسعت بیماری می باشد. کاربرد اصلی اسید فسفاتاز توتال و مخصوصا ایزوآنزیم PAP یافتن موارد تجاوز جنسی است. از این آنزیم قبلا در تشخیص سرطان پروستات استفاده می شد اما آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) جایگزین آن شده است.
دلایل افزایش
بیماری های کلیه، تجاوز جنسی، بیماری های کبد مانند سیروز، پروستاتیت، هایپرتروفی خوش خیم پروستات، کارسینوم پروستات، ترومبوسیتوز، حمله ی سلول داسی شکل، مولتیپل میلوما، بیماری پاژه، هایپرپاراتیروئیدیسم و متاستاز به استخوان سبب افزایش سطوح اسید فسفاتاز می شوند.
داروها و عوامل مداخله گر
آلگوسراز، کلوفیبرات (آترمید – S) و آندروژن ها (در خانم ها) داروهایی هستند که سطوح اسید فسفاتاز را افزایش می دهند و هپارین، الکل، اگزالات ها، فلوراید ها و فسفات ها داروهایی می باشند که آن را کاهش می دهند. اسید فسفاتاز و آلکالن فسفاتاز آنزیم های مشابهی می باشند که در pH های متفاوت فعالیت می کنند. امکان دارد سطوح بالای کاذب اسید فسفاتاز (به خصوص PAP) در مردان به دلیل تحرک پروستات، بعد از آزمایش انگشتی رکتوم یا پس از سیستوسکوپی مشاهده گردد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.