دکستروز چیست؟
دکستروز، رایجترین شیرینکننده در صنایع غذایی است که اغلب به آن “قند انگور” یا “قند خون” گفته میشود. این قند به مقدار بسیار زیاد در طبیعت یافت می شود، به عنوان مثال در عسل و بسیاری از میوهها. همچنین به عنوان ماده تشکیل دهنده سلولز، نشاسته و گلیکوژن، در همه گیاهان و حیوانات وجود دارد. دکستروز اغلب در محصولات پخت به عنوان شیرین کننده استفاده کابرد دارد و معمولاً در مواردی مانند غذاهای فرآوری شده و شربت ذرت نیز یافت می شود.
درست مثل شکر، دکستروز از کربن، اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است. با این حال، شکر و دسکتروز اصلا با یکدیگر قابل قیاس نمیباشند؛ زیرا چندین ویژگی، آن را از قند متمایز میکنند. تعدادی از تفاوتهای مهم به دلیل وزن مولکولی متفاوت آنها به وجود آمده است (قند: ۳۴۲؛ دکستروز:۱۸۰).
دکستروز مترادف دی گلوکز است و به مونوساکارید خالص و کریستالی به دست آمده پس از هیدرولیز کامل نشاسته اشاره دارد. این ماده به دو شکل وجود دارد، دکستروز مونوهیدرات که حاوی یک مولکول آب کریستال است و دکستروز بی آب که حاوی هیچ چیز نیست.
کاربردهای پزشکی دکستروز
در اهداف پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و به صورت ژل و یا قرص خوراکی از طریق پیشخوان داروخانه ها در دسترس است. پزشکان به دلایل مختلف این ماده را مورد استفاده قرار میدهند:
- برای درمان سریع قند خون پایین
- برای درمان کم آبی بدن
- برای تهیه مواد مغذی در ترکیب با اسیدهای آمینه و سایر موارد
هر غلظت کاربردهای منحصر به فردی دارد. غلظت های بالا معمولا به عنوان دوز نجات دهنده هنگامی که کسی قند خون بسیار کمی دارد، استفاده میشود. پزشکان ممکن است توصیه کنند فرد مبتلا به دیابت یا شخص دیگری که مستعد ابتلا به قند خون پایین است، قرص دکستروز را با خود همراه داشته باشد. این قرصها به سرعت در دهان فرد حل میشوند و به بدن اجازه میدهند دکستروز را جذب کند. هنگامی که فردی با قند خون پایین این قرص را مصرف میکند ، قند خون آنها به سرعت به سطح سالم باز میگردد.
پزشکان همچنین میتوانند این قند را با بسیاری از مایعات دیگر ترکیب کنند تا یک محلول داخل وریدی ایجاد کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است دکستروز را با یک محلول نمکی ترکیب کنند تا برای کسی که دچار کمبود آب بدن است، استفاده شود. تزریق آن با غلظت بالا فقط توسط متخصصان انجام میشود. این تزریقها برای افرادی انجام میشود که قند خون آنها بسیار کم است و نمیتوانند قرص، مواد غذایی یا نوشیدنیها را بلع کنند.
برخی از مشکلات پزشکی ممکن است باعث شود فرد نتواند چیزی بخورد و مواد مغذی لازم را جذب نماید. این حالت میتواند منجر به سوء تغذیه شود. در موارد سوء تغذیه، پزشکان ممکن است تصمیم بگیرند که از طریق یک سوند ورید مرکزی (لولهای که به داخل رگ بزرگ وارد میشود)، فرد را تغذیه نمایند. آنها ممکن است با استفاده از محلولهایی که حاوی این ماده هستند، تغذیهای کامل (TPN) یا تغذیه جزئی مشتقات (PPN) را انتخاب کنند. TPN تمام نیازهای غذایی فرد را برآورده میکند، در حالی که PPN مکملهای غذایی فرد است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.