ایزوفرم قلبی خاص تروپونین I (cTnI) بیش از 10 سال است که به عنوان یک نشانگر آسیب قلبی و مرگ سلول های میوکارد به علت سکته قلبی شناخته می شود. تروپونین-I (cTnI ، 24 کیلو دالتون) زیر واحد مهاری عضله مخطط شده تروپونین است. بیشتر پروتئینهای تروپونین (I & T) در دستگاه انقباضی عضله مخطط قرار دارند. غلظت این زیرواحدها برای بسیاری از روزها پس از AMI در گردش خون افزایش می یابد ، زیرا آزاد شدن از عناصر ساختاری نیاز به تخریب خود میوفیبریل دارد. این مکان و انتشار از بافت خاص قلب و ظاهر پایدار آنها در گردش باعث می شود که زیرواحدهای تروپونین نشانگرهای زیستی قابل اطمینان از AMI باشند. برخلاف CK-MB و میوگلوبین ، تروپونین از مسائل غیر اختصاصی رنج نمی برد. تعیین ایمونولوژیکی cTnI دارای برخی از مسائل پیرامون آن است اما این موارد عمدتا به دلیل عدم استاندارد سازی جرم ، وجود cTnI پس از ترجمه اصلاح شده در گردش خون و تغییرات واکنش متقابل آنتی بادی به اشکال مختلف قابل تشخیص cTnI است. با این حال ، cTnI ، مانند میوگلوبین ، در دوندگان ماراتن و سایر موارد آسیب اسکلتی یا ضربه در گردش خون یافت نشده است. انتخاب دقیق آنتی بادی ها و آماده سازی مجدد cTnI پایدار برای کالیبراسیون cTnI نشان داده شده است که یک نشانگر بیوشیمیایی عالی برای آسیب میوکارد است.