انسولین انسانی یک پپتید است که در سلولهای بتا لوزالمعده تولید می شود و مسئول متابولیسم و ذخیره کربوهیدرات ها است. در نتیجه بازخورد زیستی ، با مصرف قندها سطح انسولین افزایش می یابد و هنگامی که مقدار قند برای جذب کم است ، کاهش می یابد. در جمعیت دیابتی ، مکانیسم تولید انسولین به دلیل استعدادهای ژنتیکی (نوع I) یا به دلیل سبک زندگی و / یا عوامل ارثی (نوع II) مختل می شود. در چنین مواردی یا تولید انسولین باید با دارو افزایش یابد یا باید با روش های خوراکی یا وریدی تکمیل شود. تعیین کمی انسولین می تواند به انتخاب دوز بیمار که باید تحت آن قرار بگیرد کمک کند. از طرف دیگر انسولین گردش خون را می توان در سطوح بسیار بالاتر مانند بیماران با تومورهای لوزالمعده یافت. این تومورها سطح غیر طبیعی بالایی از انسولین ترشح می کنند و بنابراین باعث افت قند خون می شوند. بر این اساس ، افت قند خون ناشتا همراه با غلظت بالای نامناسب انسولین به شدت تومور سلول جزیره ای (انسولینوما) را نشان می دهد. برای تشخیص انسولینوما از افت قند خون ناشی از تجویز انسولین ، مقادیر C پپتید C توصیه می شود. (لطفاً به Micropell Elisa Diaplus C-Peptide مراجعه کنید. این انسولینوم ها را می توان با دوزهای تحریک آمیز داخل وریدی تولبوتامید و کلسیم ترجمه کرد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.