اگرچه در بیشتر بافت ها ALP وجود دارد ولی بیشترین مقدار آن در کبد، استخوان و اپیتلیوم مجاری صفراوی وجود دارد. این آنزیم به دلیل افزایش عملکرد آن در محیط قلیایی (pH=9-10) آلکالن فسفاتاز نامیده می شود. این آزمایش برای تشخیص اختلالات کبد و استخوان ضروری می باشد. در سیروز و انسداد مجاری صفراوی داخل و خارج کبدی سطوح ALP شدیدا افزایش می یابد. دیگر ناهنجاری های کبدی مانند تومورهای کبدی، هپاتیت و داروهای هپاتوتوکسیک موجب افزایش مقادیر کمتری در ALP می شوند. همچنین مشخص گشته که ALP حساس ترین آزمایش برای متاستاز تومور به کبد می باشد. برای افتراق بین بیماری های کبد و استخوان از ایزوزیم های ALP هم استفاده می شود.
دلایل افزایش
انفارکتوس میوکارد، سارکوئیدوز، ایسکمی یا سکته روده باریک، تومور متاستاتیک به استخوان، شکستگی در حال بهبود، استئومالاسی، هایپرپاراتیروئیدیسم، ریکتز، بیماری پاژه، آرتریت روماتوئید، انسداد مجاری صفراوی داخل یا خارج کبدی، سیروز اولیه و تومور اولیه متاستاتیک کبد موجب افزایش سطح ALP می شوند.
دلایل کاهش
سوء تغذیه، سندرم شیر – قلیا، هایپوفسفاتازی، هایپوفسفاتمی، اسکوروی (کمبود ویتامین C) و آنمی پرنیشیوز باعث کاهش مقدار ALP می شوند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.