پلی میکسین ها گروهی از N مونو اسیلیتد دکاپپتید هستند که توسط باکتری باسیلوس پلی میکسا تولید می شوند که حاوی 7 اسید آمینه بوده و دارای ساختمان دایره ای شکل می باشد. انواع پلی میکسین های جدا شده شامل A, B, C,D, E, M می باشند. ازبین این 6 آنتی بیوتیک نوع B , C به فرم نمک سولفاته اند و تنها فرم هایی هستند که بصورت کلینیکی به کار می روند. بیشترین کاربرد پلی میکسین در تهیه پماد موضعی می باشد. پلی میکسین E بصورت متداولی تحت عنوان کلیستین COLISTIN شناخته شده است که به نظر می رسد دارای فعالیت درمانی در موارد مقاومت خانواده انتروباکتریاسه به کارباپنم در انسان می باشد ولی در مورد کاربرد دامپزشکی آن بررسی صورت نگرفته است. پلی میکسین ها دارای فعالیت دترجنتی کاتیونیک روی غشا سلول می باشد که با فسفولیپیدهای غشا سلول واکنش داده و درآن نفوذ کرده و غشا را می شکند. بدنبال این عمل و تغییر نفوذپذیری در غشا سلول سبب مرگ سلول می شود که نشان دهنده خصوصیت باکتریوسیدال پلی میکسین می باشد.
ديسك پلي ميكسين Polymyxin B 300 units MAST
مکانیسم اثر
پلی میکسین B به لیپید A در LPS و همچنین به فسفولیپیدها متصل می‌شود، هرچند که ترجیحاً به لیپید A متصل می‌شود. این آنتی‌بیوتیک، غشای خارجی باکتری‌های گرم منفی را تخریب می‌کند. از آنجایی که غشای سلولی در باکتری‌های گرم مثبت در معرض قرار نگرفته (کپسول دارند)، پلی میکسین فعالیت کمی علیه آن‌ها دارد. این آنتی‌بیوتیک یک داروی سمی برای سلول‌های انسانی است چون غشای سلولی یوکاریوتی را هم لیز می‌کند به همین دلیل، مصرف بالینی محدود و فقط موضعی دارد.
عوارض جانبی
سرگیجه , ضایعات پوستی و مشکلات کلیوی از عوارض عمده آن است.
توضیحات
حمل و نقل و تحویل محصول
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.