تومور مارکرها برای آزمایشات تشخیص سرطان

تومور مارکر چیست ؟

تومور مارکر ها موادی غالباً پروتئینی هستند که توسط خود بافت سرطانی یا گاهی بدن در پاسخ به رشد سرطان تولید می شوند.

از آنجا که برخی از این مواد در نمونه های بدن مانند خون ، ادرار و بافت قابل تشخیص هستند ، ممکن است از این نشانگرها به همراه سایر آزمایش ها و روش ها برای کمک به تشخیص و تشخیص برخی از انواع سرطان ، پیش بینی و نظارت بر واکنش فرد به درمان های خاص ، و عود کردن را تشخیص دهد.

چگونه از تومور مارکرها استفاده می شود؟

تومور مارکرها ممکن است برای اهداف مختلفی استفاده شوند. با این حال ، آنها معمولاً به تنهایی استفاده نمی‌شوند.

بسته به نوع سرطان ، ممکن است همراه با بیوپسی بافتی یا آزمایش مغز استخوان یا آزمایش اسمیر خون و یا با مارکرهای دیگر تومور استفاده شود.

تومور مارکرها یکی دیگر از تست هایی می باشند که ممکن است برای آزمایشات تشخیص سرطان استفاده شوند. در حالت عادی سیستم ایمنی بدن ما سلول ها را خودی و بیگانه را بر اساس پروتئین های سطحی سلول ها شناسایی و افتراق می دهد ولی در صورت سرطانی شدن سلول های خودی در سطح خود پروتئین هایی بروز می دهند که نشانگر سرطانی بودن سلول می باشد.

به این ترتیب سیستم ایمنی با استفاده از لنفوسیت های T و توانایی سلول کشی خود این سلول ها را شناسایی و تا حد ممکن از بین می برند. در آزمایشات تشخیص سرطان از این پروتئین ها نیز استفاده شده و به تشخیص سرطان کمک می کنند.

تمام اینها قطعی نیستند اما اطلاعات زیادی را فراهم می کنند که می تواند برای کمک به آنها استفاده شود:

مانیتورینگ: از آنجا که بیشتر مارکرهای تومور حساسیت کافی و خاصی ندارند ، این آزمایشات برای غربالگری جمعیت عمومی مناسب نیستند.

با این حال ، ممکن است در چند مورد برای غربالگری افرادی که در معرض خطر بالا هستند استفاده شود، زیرا آنها دارای سابقه خانوادگی قوی یا عوامل خطر خاص برای یک سرطان خاص هستند.

ویژگی تومور مارکر ها

به تشخیص کمک می‌کند

در فردی که علائمی دارد ، ممکن است از تومور مارکرها برای کمک به تشخیص وجود سرطان استفاده شود و به تمایز آن از سایر شرایط با علائم مشابه کمک کند.

نمایش علائم

اگر فردی مبتلا به سرطان باشد ، می توان از افزایش تومور مارکر برای تعیین اینکه آیا سرطان به سایر بافت ها و اندام ها گسترش یافته است (متاستاز داده است) و تا چه اندازه استفاده کرد.

پیش آگاهی می‌دهد

از برخی مارکرهای توموری می توان برای تعیین میزان پرخاشگری یک سرطان استفاده کرد.

راهنمای انتخاب روش درمانی

تعداد تومور مارکر اطلاعاتی را در مورد اینکه کدام روش‌های درمانی می توانند در برابر سرطان فرد موثر باشند ارائه می دهند.

یک زمینه رو به رشد برای تحقیق است

موفقیت درمان را کنترل کرده و عود کردن بیماری را تشخیص دهید.

از تومور مارکر می توان برای نظارت بر اثربخشی درمان ، به ویژه در سرطان های پیشرفته استفاده کرد.

اگر سطح مارکر کاهش یابد ، درمان در حال انجام است. اگر بالا بماند ، تنظیمات لازم است. (با این حال ، از اطلاعات باید با احتیاط استفاده شود ، زیرا شرایط دیگر گاهی اوقات می توانند باعث بالا رفتن یا کاهش مارکرهای تومور شوند.)

یکی از مهمترین موارد استفاده از تومور مارکرها ، همراه با راهنمای درمان ، نظارت بر عود سرطان است.

اگر یک نشانگر تومور قبل از درمان بالا برود ، پس از درمان کم شود و سپس با گذشت زمان شروع به افزایش کند ، پس احتمال بازگشت سرطان وجود دارد. (اگر بعد از جراحی همچنان در سطح بالایی باقی بماند ، احتمال اینکه همه سرطان برداشته نشود وجود دارد).

آزمایشات قابل انجام:

• CEA (ECL)
• CA 19-9 (ECL)
• CA 15-3 (ECL)
• CA-125 (ECL)
• AFP (ECL)
• Beta HCG (ECL)
• Serum free-Beta-hCG
• Free PSA (ECL)
• Total PSA (ECL)

محدودیت های تومور مارکر ها

• اگرچه آزمایش های تومور مارکر می تواند اطلاعات بسیار مفیدی را ارائه دهد ، اما محدودیت هایی نیز دارد:
• بسیاری از مارکرهای تومور ممکن است در افراد مبتلا به بیماری یا بیماری غیر از سرطان افزایش یابد.
• برخی از تومور مارکر های مخصوص نوع خاصی از سرطان هستند ، در حالی که برخی دیگر در چندین نوع مختلف سرطان دیده می شوند.
• هر فرد مبتلا به نوع خاصی از سرطان دارای سطح بالایی از تومور مارکر مربوطه نخواهد بود.
• هر سرطانی تومور مارکر ندارد که مشخص شود با آن ارتباط دارد.

در نتیجه ، تومور مارکرها به تنهایی قادر به تشخیص سرطان نیستند.

برای برخی از انواع سرطان ، آنها اطلاعات اضافی را فراهم می کنند که می تواند همراه با سابقه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی و همچنین سایر آزمایشات آزمایشگاهی و یا تصویربرداری باشد

تکنیک های جدید اندازه گیری تومور مارکرها

روش های رایج برای اندازه گیری تومور مارکرها تکنیک ELAISA برای مارکرهای سرمی و تکنیک ایمونوهیستوشیمی برای مارکرهای بافتی می باشد که توسط این دو تکنیک امروزه قادر به ردیابی یک و یا تعداد کمی مارکر به طور همزمان هستیم.
اما دو تکنیک جدید میکروآری و پروتئومیک این توانایی را دارند که به طور همزمان صدها  ویا هزاران مارکر را ردیابی کنند. براساس تحقیقتی که در سالهای اخیر صورت گرفته، پیشنهاد شده است استفاده از میکروآری به شناسایی تومورهای با سایت اولیه نامعلوم که از لحاظ مورفولوژیکی شبیه هم هستند، کمک می کند واطلاعات قوی و پیشگویانه ای را فراهم می سازد،همچنین قادر است پاسخ ویا مقاومت تومورها را به درمان اختصاصی ارزیابی کند.در حالی که این روش قادر به اندازه گیری چندین هزار ژن در سطح RNA می باشد، روش پروتئومیک مارکرها را در سطح پروتئین اندازه می گیرد.
تکنیک های پروتئومیک زیادی در حال حاضر وجود دارد که شامل ژل الکتروفورزیز، میکروآری بافتی، میکروآری آنتی بادی و MASS SPECTROMETRY می باشد.تکنیک اخیر قادر است انواع مختلف سرطان را با اختصاصیت و حساسیت قابل توجه ای نسبت به مارکرهای موجود ردیابی کند.
مسئله ای که در رابطه با کاربردی شدن این این تکنیک ها وجود دارد این است که بروی این تکنیک ها باید ابتدا استانداردسازی و ساده سازی انجام گیرد و تا حد امکان هزینه این تکنیک ها کاهش یابد تا بتواند به راحتی در مراکز آزمایشگاهی در دسترس و قابل استفاده باشد.

اخیراً ، ایده‌ی “آنچه تومور مارکر را تشکیل می دهد” گسترش یافته است.

انواع جدیدی از آزمایشات انجام شده است که به دنبال تغییر در مواد ژنتیکی (DNA ، RNA) ، به جای پروتئین ها ، در نمونه های بیمار است.

نتیجتاً مشخص شده است که تغییرات ژنتیکی با سرطان های خاصی در ارتباط است و می تواند به عنوان مارکرهای توموری برای تعیین پیش آگاهی ، هدایت درمان هدفمند و یا تشخیص سرطان در مراحل اولیه مورد استفاده قرار گیرد.

علاوه بر این ، پیشرفت در فن آوری منجر به آزمایشاتی شده است که می تواند چندین نشانگر ژنتیکی یا صفحه نشانگرها را همزمان ارزیابی کند و اطلاعات گسترده تری در مورد ویژگی های تومور ارائه دهد.

نمونه هایی از این موارد ، همراه با نشانگرهای تومور مرسوم ، در جدول این مقاله گنجانده شده است.

در حالی که تعداد زیادی تومور مارکر در دسترس است و مشخص شده است که از نظر بالینی مفید هستند ، برخی دیگر از آنها هستند که مرتباً در آزمایشات بررسی نمی شوند. زیرا مشخص شده است که حساسیت کمتری دارند و یا خاص نیستند.

برخی دیگر در حال حاضر فقط در محیط‌های تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرند و همچنان در آزمایشات بالینی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

با تحقیقات مداوم ، و با ادامه پیشرفت در این زمینه ، به احتمال زیاد در سال‌های آینده تومور مارکرهای بیشتری با اثربخشی بیشتر وارد بازار می شوند و در نهایت جایگزین برند های کمتر مفید می شوند.